Het innerlijke kind… vele van ons dragen trauma’s mee vanuit de familie lijn, familie karma zoals het genoemd wordt en elke generatie krijgt daarin de mogelijkheid deze al dan niet te verbreken.
Gisteren reageerde ik op een video van een collega en ze vroeg me in welk huis/ planeet Cheiron stond. Dit is namelijk hetgeen we mogen helen in onszelf en wat kwam daar voor me uit: communicatie.
Tja, niet zo heel raar eigenlijk
Als kind werd ik vaak mis begrepen en kon ik zelf niet altijd om met mijn energie of emotie en die uit je dan op een bepaalde manier. Tot op de dag van vandaag zal ik eerder de opmerking krijgen dat ik niet zo defensief moet reageren ipv te vragen wat scheelt er dan je zo reageert?
Het is als het ware een deel van mezelf geworden en een deel dat niemand van mij accepteert terwijl ik goed genoeg opmerk dat sommigen anderen ook zo reageren. Zelfs personen die dit van mezelf ook vinden, dat deel zien mensen niet.
Maar goed… terug naar mij…
Ik draag veel belang aan communicatie en het uiten van gevoelens en emoties. Gelukkig kreeg ik dit stuk wel mee als kind en verbrak mijn mama op haar beurt een deel van het familie karma want zij heeft die nooit geleerd in haar jeugd net als mijn vader dit nooit geleerd heeft. Samen hebben ze dit kunnen verbreken en wordt dit deel reeds voor een stukje opgelost.
Echter is het al dan niet mijn taak om de rest nog meer open te breken. Durven voor jezelf op te komen, ook al wordt je afgebroken. Het is niet altijd gemakkelijk om hetgeen je voelt onder woorden te brengen, soms begrijpen we onszelf niet, laat staan dat je dit onder woorden moet gaan brengen.
Vrijdag was nog even een mooi voorbeeld van hoe communicatie beter kan tussen twee mensen. Ikzelf liep een beetje moe, weinig zin in iets te ondernemen en besluiteloos. Echter deze energie heeft een weerspiegeling op mijn gedrag en al zeker als je dan iets van me vraagt kan ik wel defensief uit de hoek komen.
Eigenlijk is dit een soort van zelfbescherming die ik misschien op dat moment ook verkeerd uit omdat je niet wilt laten zien dat het eigenlijk niet gaat. Dat je je onveilig voelt, dat je je niet begrepen voelt,… en misschien nog zoveel meer. Dat ligt voor iedereen anders, voel eens bij jezelf.
Ik had twee uur voor het incident mijn grens aangegeven. Echter werd die grens niet gerespecteerd… door het niet respecteren van de grens en mezelf al niet 100% in balans te voelen reageert men dan al makkelijker humeurig.
De reactie die ik kreeg was: het was nu zo’n fijn moment (en dat verbrot je weer)
Deze reactie is niet een eenmalige reactie. Echter word op dat moment enkel die reactie gezien, wat vooraf ging word vergeten.
Want waarom ben ik humeurig op dat moment? Omdat de grens die ik aangaf niet gerespecteerd werd, omdat ikzelf al moe was en niet 100% ik mijn vel zat.
Als volwassenen zijn we ons, als we daarmee werken, redelijk van bewust, als kind… kan dit een grote impact hebben.
Stel je jezelf eens voor dat je als kind anders reageert dan dat zou mogen en je wordt ervoor gestraft? Verbaal, fysiek of… het kan allemaal. Een kind dient uiteraard net als een volwassene grenzen te kennen, maar ook een kind mag zijn of haar gevoel wel uiten.
We groeien meestal op dat een kind minder mag dan een volwassene en dat een volwassene meer is als een kind.
Ja en neen…
Natuurlijk kan je als kind geen beslissingen nemen die je als volwassene neemt. Dat is de levenscyclus die hier ook mee gepaard gaat.
Maar dat betekent niet dat een kind zijn of haar emotie niet mag gehoord worden. Het is aan de volwassene om het kind te leren waar grenzen liggen, waar ze ruimte is om te communiceren en waar ruimte is om emotie al dan niet vrij te laten en te kanaliseren.
Als je dat als volwassene niet leert aan je kind zal deze dit ongetwijfeld ook zo doorgeven tenzij het kind op aarde kwam om dat stukje karma los te laten en het anders te gaan doen.
Als ziel en als persoon heb ik in communicatie naar mijn naasten ook nog redelijk wat te leren, maar visa versa ook. Soms doet het pijn dat men enkel maar een deel van mij ziet en dan meer het negatieve deel zonder achter de laag te kijken wat dat dat deel naar boven brengt. Ergens is dat ook mijn stukje want daar mag ik mee werken natuurlijk.
Het is ook normaal dat iemand die niet bewust is of niet op hetzelfde niveau staat dat deze dit ook begrijpt of ziet.
Leer je innerlijk kind te helen en durf voor jezelf op te komen.
Dit heb ik ook letterlijk gezegd: ik wou het niet te laat maken en ondertussen zijn we al twee uur verder en nog niet vertrokken. Het is niet dat ik het niet aangaf.
Als je dit stukje mee verteld begrijpt men beter wat de beweegreden is achter je gedrag/ reactie.
Durf het gevoel kenbaar te maken maar reageer vanuit je ziel ipv je ego.
LiefsJessica
Reactie plaatsen
Reacties