Wanneer je eigenlijk kiezen moet tussen zekerheid of het onbekende en jezelf geestelijk verrijken. Wat zou jij dan kiezen? Sommigen zullen zeggen kies voor je zekerheid en anderen dan weer voor het onbekende. Het is moeilijk en niemand kan die keuze voor jou maken. Voel wat je diep vanbinnen voelt en wat jou erkenning geeft. Het is die weg dat je mag bewandelen en dat heeft tijd nodig om dat te voelen en te begrijpen. We krijgen in ons leven zoveel keuzes en zoveel mogelijkheden maar we doen er zelden iets mee omdat we gewoon bang zijn.
De afgelopen maanden heb ik zitten zoeken, zoeken om ander werk te vinden maar ik stak er zelf altijd een stokje voor. Ik was bang, wetende ergens dat het ook niet dat was wat ik zocht. Ik wil dichter bij huis gaan werken maar tegelijkertijd is dat niet het enige dat ik wil. Ik wil weg van het kantoorleven, mijn vrije geest vinden en toch... het lijkt in mijn hoofd zo makkelijk maar het in praktijk omzetten valt me zwaar tot enige weken erug. Mijn besluit stond vast! Ik zou gaan reizen voor 6 maanden en dan voornamelijk spirituele reizen. Natuurlijk is het niet makkelijk want ik moet financieel alles houdbaar maken, mijn dochter en dieren moeten zitten en voor gezorgd worden als ik er niet ben, er is gewoon zoveel...
Doch leek het wel even of alles was mogelijk maar dan bedacht ik me, we zullen 4 maand vertrekken. Ik vertrek later op het jaar en dan gaat dit ook makkelijker met school. Maar... dan kwam de keuze vorige week dankzij het universum weer op mijn pad. In de maand mei was ik weer gaan solliciteren. Ik wist ergens wel dat het niet voor meteen zou zijn want de vacature was met enige haast en dat kon ik sowieso niet opbrengen aangezien ik nog voltijds werk maar ik zou wel op een wachtlijst staan aangezien er nog plaatsen zouden vrijkomen. De afgelopen maanden waren zware lessen en ik was gewoon uitgeput. Wetende dat het leven meer in petto heeft dan altijd maar hetzelfde te doen, dag in en dag uit... Ik was leeg tot ik mijn uitbarsting heb gekregen ergens in september.
Ik bleef verder werken aan mijn doel achter de schermen en vorige week kreeg ik bericht dat ik mocht beginnen op de plaats waar ik was gaan solliciteren. Ik stond even perplex want wat nu? Moest ik de droom opgeven of ze najagen? Het ding, ik ben nu bijna 11 jaar werkzaam en ik voel dat er verandering nodig is, al even maar ik zocht ze op de verkeerde plaats en verkeerde moment. Het universum vertelt me: wat ga je nu doen? Ga je kiezen voor een dubbele zekerheid of ga je toch die vleugels uitslaan? Tja, ik heb het hele weekend dit in mijn achterhoofd gehad en ten rade geweest bij mijn kaartlegster, mijn zus, mijne maat en... jawel, mijn Tweelingziel.
Uiteraard kan niemand de keuze in mijn plek maken en dat vraag ik ook niet. Maar een visie vragen kan nooit kwaad. Want soms heb je gewoon die ene duw nodig of die ene info dat jou misschien dichterbij je doel of persoon brengt. Er is zoveel mogelijk... Ze zeggen me dan net hetzelfde: Gaan! Werken kan je nog heel je leven en wat is 3 maanden op een mensenleven? Zolang alles haalbaar is, is het toch wel de moment. Als ik het nu niet doe zal het er de komende jaren niet meer van komen. Als je op een nieuwe job begint met de gedachte van al na 2-3 jaar te stoppen omdat... Dan is het beter dat ik het nu doe toch?
Toen mijn Tweelingziel me zei dat ik mijn dromen na moest gaan jagen werd ik blij, ik kreeg tranen in mijn ogen, mijn ziel kreeg het warm. Ja, eigenlijk had ik dat niet nodig want mijn ziel weet het sowieso en erkende het ook. Niet dat ik stond te wenen maar gewoon een erkenning. Zijn bericht voelde ook enorm beladen. Alsof hij eigenlijk zijn eigen energie erin legde "doe waarvan je droomt, zorg dat je geen smijt krijgt van uitstel of een beslissing niet durfde nemen". Toch na enige tijd begon de schrik weer op te komen, ja maar wat als? Ja maar dan moet ik dit en dat doen etc... Mijn ego kon het moeilijk vatten! Ja, ik ben bang. Bang wat de reis met me zal doen, bang dat het misschien anders uitdraait dan ik denk, bang om alles achter te laten, bang voor het onzekere en dan vooral mijn dochter.
Daar stond ik dan met dit gevoel, heel de dag,... Het vertellen op de job die ik aangeboden kreeg. Hoe moeilijk ook maar dit is nog maar het begin en ik weet dat als ik er nu niet voor ga, het niet of nooit gebeuren zal. Wanneer je nood hebt aan iets dan moet je dat doen. Makkelijk gezegd, dat is ook zo maar toch moeten we soms meer aan onszelf denken wat niet hetzelfde is als egoïstisch zijn.
De reizen kunnen nog niet helemaal vastgelegd worden omdat het nog iets te vroeg is maar de landen op het programma zijn: Bali - India - Thailand (of misschien nog een ander).
Reactie plaatsen
Reacties