Dag 27
Tja, deze dag startte niet zoals het moest of toch net wel? Aja, we lopen ons zielenpijn toch dus loopt het wel volgens plan, alleen… als je het plan niet kent, dan wordt het moeilijk dat te begrijpen en voelen we weerstand
Alles begon deze nacht… tja…
Ik dacht neeeeeeeeen! Ik heb dat evenement en wil er staan! Ik ben al bijna een jaar niet meer ziek geweest. Een jaar! Dat is als je het bekijkt best wel lang want, hoewel ik ziek ging werken etc en het meestal jawel grieperig was, was ik wel af en toe eens ziek als ik nog gewoon ging werken.
Dus… wat leert me dit nu? Want ik had 3 mensen die kwamen. Ik was keiblij want andere keren had ik niemand, dus vooruitgang, Aja maar hierboven staken ze weer een stokje voor om eens te zien hoe ik ermee omga.
Vond ik het jammer? Ja. Kon ik het veranderen? Neen.De boodschap? Overgave.
Ja, overgave.
Ik had Jennifer wel nog naar school gedaan en in de auto kreeg ik het beeld van hoe ik normaal ben als ik ziek ben.
Meestal heb ik dan ook last van de maag die geen eten verdraagt, maar ook overal spierpijn. Om die spierpijn wat tegen te gaan neem ik meestal een warme douche, maar dat is voor mss 15min dat dit deugd doet want dat komt automatisch terug. Je ligt dan te woelen en te woelen in bed of zetel en wat te kreunen van de pijn. Je vecht als het ware tegen het ziek zijn, je vecht tegen de pijn waar je het niet van halen kan.
Dus kwam er in mezelf op: overgave, letterlijk en figuurlijk, overgave want je kan het niet veranderen ook al wil je dat.
Dit is het thema deze week dankzij een collega’tje van de beurs waarin ik mezelf wat terugvind en dankzij inzichten van een andere collega van gisteren.
Overgave is moeilijk, overgave is durven loslaten en voelen. Overgave is eigenlijk zoveel meer.
Nu gelukkig vandaag had ik geen spierpijn en ging het ziel zijn nog snel voorbij… tja, toppunt zeker anders duurt het wel een dag of 2-3… weliswaar ben ik na school thuisgekomen, bed ingekropen en heb ik tot de middag geslapen. Overgave aan het ziek zijn, overgave aan het nu moment.
Nadien toch iets gegeten en dat smaakte wel, Aiai… jammer want het enige fijne aan niet kunnen eten is beetje afvallen ja, I know! Day is vocht maar het gedacht telt hè seg!
Nadien beetje gebeld met de mama en me weer afgelegd dat ik van weer een goede collega, kennis of hoe moet ik hem noemen(?) werd opgebeld om te kijken hoe het ging.
Ik krijg van hem een lichtrode toegestuurd en gaf me nog enkele tips. Zodoende ging ik weer bedje in want beneden werd ik geteisterd door een . Ik werd 2u later wakker, niet erg.
Tijdens dit dutje kreeg ik een korte boodschap mee in het tweede deel van de slaap. De persoon die me had opgebeld was met mij in de winkel hier bij mij, de jumbo. We gingen samen eten en dus inkopen doen. Hij zijn ding, ik het mijne en hij was met de kar weg. Op een gegeven moment zocht ik hem en hij riep me dat ik moest afkomen. Hij was iemand tegengekomen in de winkel die contact wou hebben met haar oma, althans dat kreeg ik door, zei had me nog niets verteld. Ik gaf haar na wat uitleg een kaartje mee en omdat omstaandzrs dit hadden gehoord vroegen ze ook een kaartje en zo had ik er een stuk of 4-5 uitgedeeld.
Een lekker douche zowel warm als uiteraard koud! Me aankleden, gember halen in de winkel en straks nog even de woonst met salie reinigen.
Zo is de dag weer bijna om… als het me lukt toch nog even naar leenbakker want ze gaven vandaag nog eens extra korting op de kortingen hier te Dendermonde omdat ze gaan veranderen . Dus zeer interessant en ook dat zag ik weer aan mij voorbij gaan
Een dagje rust en overgave aan het zijn dus. En vergeet niet! Alles loopt volgens plan!
Reactie plaatsen
Reacties