Ik lag nog diep ik een roes maar was me half bewust van wat er gebeurde. Deze ochtend werd ik wakker gebeld. Dacht euh? Wie kan er nu zo vroeg aanbellen. Tevens werd er op de deur of venster geklopt en hoorde wel een auto brommen dus besloot ik toch even te kijken door het raam en bleek dit PostNL te zijn😵💫 Ik had niets besteld🧐
Ik snelde toch de trap af en deed verdwaasd open en kreeg twee pakketten van de chauffeur en deed ze al snel even open om dan gewoon terug mijn bed in te kruipen. Mijn huis lag erbij alsof er een orkaan was langsgeweest en dat triggert me enorm dus hop... we kruipen onder de steen of eerder onder de wol.
Later zag ik dat het al 9.30u was dus eigenlijk na een 10am min toch weer naar beneden afgezakt om iets te eten....
Dan begon het natuurlijk weer. Ik bleef zitten terwijl ik toch wel eens zou moeten opruimen maar de moed zakte me in de schoenen en ik bleef maar zitten. Ik had al sinds maandag problemen met de decoder en tv of WiFi was er dus niet. Gelukkig 4G! Maar ik besloot toch om contact op te nemen met de provider. Dat was puntje 1 vd trigger naast de rommel dan.
Ik was vergeten dat het ouderavond was dus snel een afspraak gemaakt en bedacht ik me al hoe zwaar dit zou zijn om straks buiten huis te gaan maar een duwtje is soms nodig. Trigger 2 kwam toen io enkel shirts vastnam en die helaas niet helemaal geurloos uit de was waren gekomen de dag voordien. Elke oplossing die ik voorzie geeft me meer werk maar helpt niet. Ik voelde de woede opkomen.
Ik ging naar mijn washok en daar was een tweede orkaan langsgeweest terwijl ik dit hok regelmatig in orde zet maar helaas... het werd me teveel en ik voelde de tranen opkomen alsook de woede in mezelf. Maar ik wilde dit niet vat op laten nemen. Toch...
Ik besloot in de zetel te gaan zitten en zielig te doen. Mijn hoofd zit vol en zoals ik zeg dit zorgt voor kortsluiting en elke trigger is er dan ook eentje teveel. Maar ik besloot toch nog te blijven zitten tot op een moment. Ik nam even mijn moed samen en deed eerst een afwas. Ging dan weer even zitten en nadien begon ik even aan mijn berghok/washok.
Nu zit ik weer even neer om tot rust te komen. Ook al duurt het een ganse dag of twee dagen om het huis ordelijker te krijgen dan is dat maar zo. Aanvaarden dat het lichaam niet mee wilt is een must om te Helen.
Maar wat ik jullie wil meegeven want de moraal van het verhaal is als je deze kortsluiting voelt er ook niet tegen te vechten. Laat de emoties even toe zodat ze ook rustig kunnen wegebben. Maal jezelf niet steeds schuldig aan schuldgevoel en accepteer dat het even niet gaat. Neem afstand van de trigger, hoe moeilijk dit ook kan zijn, het is nodig om weer die rust te creëren in je hoofd. Pas als die terug is neem dan stap per stap een stukje in handen maar doe niet alles samen of meteen want dan zit je de kieste keren weer in die kortsluiting.
Ik zeg niet dat dit altijd helpt maar voor vandaag heeft het me even geholpen en ik probeer elke dag door te komen die op een manier voor me werkt ook al zien we dit niet aan de buitenkant. Jezelf helen is zwaar en jezelf transformeren ook want hoe meer jij verandert binnen in jezelf hoe meer je buitenwereld niet meer bij je past en dat gevoel is zoals we zeggen "klote" want je voelt je nergens meer thuis.
Reactie plaatsen
Reacties