Een vreemd gevoel, ik voel me anders, mijn energie keert naar binnen doch sta ik in de buitenwereld. Ik doe, ik voel, ik ben.
Gewoon "zijn" … zo voelt het althans.
Ik luister, ik praat, ik doe en toch… heb ik precies het gevoel van apathisch te zijn. Het doen zonder al te veel energie.
Ik die in principe heel uitbundig ben, voel me nu anders dan normaal. Vreemd of net niet?
Ik ben
Heel de week is de energie al een beetje anders. Ik blijf langer liggen en ik heb geen schuldgevoel, ik ben niet kwaad op mezelf. Ik geniet van langer te blijven liggen.
Voor mij is dit niet normaal om even te verduidelijken Ik ben in principe geen lange slaper al is dat door mijn burn-out de laatste 2-3j anders geweest tegen mijn zin in.
Ik vocht… nu? Laat ik los. Ik vind het niet erg.
Ik kom in het reine met mezelf. Met wie ik nu ben, wat ik voel en ik durf gewoon te luisteren naar het gevoel van mijn innerlijke gids. Langer blijven liggen, vroeger opstaan, dit doen of dat doen en het lukt me vrij aardig in die stroom mee te gaan.
Net zoals ik vandaag normaal naar een opening zou gaan…
Al heel de week voelde ik ergens: zou je wel gaan? Ik twijfelde, liet het gevoel toe maar zei: ja.
Vandaag twijfelde ik ook. Mijn lichaam is anders als anders maar niet in de negatieve zin.
Doch maakte ik me klaar met innerlijke twijfels. Toen ik deze ochtend zag dat er geen rechtstreekse treinen reden voor mijn mama zei ik dat ik haar wel kwam ophalen…
Tja.. ik vertrok op tijd en ipv 40min was ik anderhalf uur later pas daar.
Het was een beetje kantje boord en ik moest nog 1.15u rijden. Eerlijk? Ik had de zin niet en dacht… luister gewoon naar je gevoel.
Zo heeft de avond een andere wending genomen en zijn we ipv naar Waregem te rijden naar Decathlon en Ava geweest, een Quick gaan eten en nog iets gaan drinken.
Vond ik het jammer? Ja ergens wel… maar niet in die zin dat ik het jammer vond. Ergens had mijn gevoel het al heel de week ingefluisterd.
Ik ben
Ik ben Lone She wolf
Reactie plaatsen
Reacties