Schrijven vanuit de ziel, het liefste wat ik doe maar waar vele mensen zich niet comfortabel bij voelen. Ze denken dan dat ik me droevig voel of kwaad of aandacht zoek. Ergens logisch want ik leg mijn ziel bloot. Ik stel me zeer kwetsbaar op. Ik doe dit omdat ik graag schrijf, omdat ik mensen wil helpen die het zelf ook moeilijk hebben en dat ze kunnen leren om het leven anders te benaderen. Als iemand ene boek schrijft over zijn of haar leven lezen we dit toch ook?
Goed…
Gisteren heb ik me aangesloten om een munay-ki inwijdingen te ontvangen zodat alles mag stromen en ik mezelf meer van mijn voorouders kan herinneren. Het is tijd om contact te maken met mijn gidsen. Ik heb al een deel mogen zien.
Echter, brengt zo’n inwijding onbewust wel wat naar boven. Bij de eerste voelde ik me echt licht in mijn hoofd nadien. Logisch want alles wordt open gezet. Bij de tweede dacht ik aan een persoon plots en begon ik te huilen. Ik miste hem ik liet alles er even uit.
Kort erna had ik een gesprek ivm het weer, mijn dak, het water dat weer binnen spijpelde etc. Echter, sommige dingen kwetsen mij enorm en dat maakte me kwaad. Precies of ik zelf zomaar een beslissing als diegene die ik heb genomen makkelijk was. Alsof ik het leuk vond om mezelf zo diep te zien zitten destijds met mijn burn-out, woedeaanvallen etc…. Er moest iets veranderen en financieel had dit een enorme impact en ook daar had ik onbewust gisteren al wat schrik voor. Dus ook dat kwam nog eens naar boven door de storm en dan werd ik daar nogmaals met mijn neus opgedrukt.
Wat is wijsheid als je moet kiezen tussen dingen renoveren, belangrijke dingen dan, en je gezondheid. Ik heb 3j gewacht om een keuze te maken en ik heb de keuze gemaakt omdat ik gewoon niet meer kon. Mijn lichaam op was en ik gewoon wilde slapen want dat gaf me als enige rust. Tot ik nog maar een schim was van mezelf. Zoiets doe je niet over één nacht ijs.
Maar het licht er allemaal uit. Ik weende, het deed pijn, ik keek terug naar de afgelopen periode. Dat ik fysiek nog niet in orde ben heb ik het nog lastig mee. Dan vooral de pijn aan mijn buik die me veel tegen houdt om dingen te doen die ik graag doe. Dat is een gevecht met jezelf en niemand die het ziet maar verder wordt ik krachtiger en dat merk ik zeker ook wel. Mijn gaves worden sterker en daarvoor dank ik spirit want had ik dit pad nooit opgewandeld was dit ook niet gebeurd. Wat niet zeggen wil dat het makkelijk is.
Maar…
Ik dacht bij mezelf… ja, als de regen gedaan is gaan we wandelen. Ik heb nood aan frisse lucht en even alles loslaten
Het was laat al 21.30u maar dat hield me vroeger niet tegen dus nu ook niet, hup. Buiten met de hondjes. Ik ging de natuur in en begon te zingen, ik zong alles van me af.
Ik stopte bij twee plekken waar ik toe aangetrokken voelde, precies of er was een aanwezigheid. Vroeger kon ik via een pad naar beneden maar dat is helaas weg. Ik zong, ik was dankbaar. Ik liet het stromen en maakte contact met de natuur.
Ik ging per toeval naar beneden, daar waar een beek stroomt en mocht ik zingen. Plots viel me te binnen dat ik in de ochtend gemediteerd had en dat ik de kaart van de rivierstroom trok. In mijn reis wandelde ik ook aan de rivier stroomopwaarts. De blokkades even weg zingen … het was magisch.
Ik dacht eerst via straat terug te gaan maar ik ging hetzelfde stukje af en guess what? Ik ging mee met de stroom. Alles mocht stromen in de goede richting.
Zoals de boodschap die ik in de ochtend kreeg van de kaart. De rivier stroomt en je kan deze niet zelf vertragen of versnellen. Het is belangrijk het verleden los te laten en nu in je kracht te gaan staan. Op de kaart stond ook dat het belangrijk was om contact te maken met een rivier. Nou ja… ik dacht dat heb ik hier niet… wel kijk dus wel!
De eerste inwijding was om mezelf te helen, alles open te zetten, te laten stromen. Hiervoor liet het oude ook nog uit je lichaam. Verdriet, kwaadheid voor mezelf, gemis van anderen in je leven, en dat ik het jammer vond niet wat hulp te krijgen op financieel vlak vh universum, … de tweede ging voor het contact maken met de aarde,… ik ging de natuur in en ik zong mezelf rustig. Prachtig toch?
Nu is het even tijd om de inwijdingen hun werk te laten doen alvorens we met de volgende starten. Er zijn er 9 in totaal.
Reactie plaatsen
Reacties