De vraag die naar boven komt "bestaat toeval of niet"? Hoewel ik van deze post een algemene post kon maken zet ik ze hier in de Tweelingzielenrubriek. Waarom? Wel, omdat het allemaal aan elkaar hangt wat betreft het Tweelingzielengedoe ;-). Voor mij bestaat toeval niet en als je je bewust wordt van de zaken die op je pad komen en wanneer ze op je pad komen dan zal ook jij dit begrijpen. Laten we even kijken naar mijn rode leidraad in heel dit proces.
De voorbije 3 jaar heb ik aan en af contact met mijn tweelingziel maar als je goed kijkt naar de rode draad dan merk je dat dit altijd met een grote stilte is van ongeveer 3 maanden. Zonder dat je er erg in hebt komt er weer een bepaald contact. Dat kan fysiek, verbaal, energetisch zijn,... noem maar op. Sinds de laatste keer, in mei, heb ik hem niet meer gehoord of gezien. Behalve éénmalig toen hij mijn boeken kwam terugbrengen. Weliswaar heeft hij een nieuwe relatie en ik heb toen op dat moment voor mij uitgemaakt dat ik hem gewoon losliet en dat heb ik ook gedaan.
Nu ja, loslaten, je laat elkaar op een manier los dat je de controle loslaat over die persoon maar je blijft natuurlijk altijd verbonden en het universum laat je dat ook steeds merken door tekens op je pad te sturen. Maar als we dan kijken of toeval al dan niet bestaat? Wel neen. Sinds midden deze maand, na een grote woede uitbarsting, begon ik kort nadien van hem weer te dromen. Boodschappen kwamen met zich mee in die dromen en daar was weer contact. Het begon energetisch. Tweetal weken tijdens het wandelen met mijn honden, we wonen niet ver van elkaar, zag ik hem de straat inrijden maar denk niet dat hij mij gezien heeft. Dacht, dat is wel ook heel toevallig dat ik ne gisteren van je droom en je nu weer zie...
Vandaag mocht ik weer iets gelijkaardigs ervaren. Normaal zal ik altijd mijn honden aanlijnen alvorens ik ze de auto uithaal om te gaan wandelen maar vandaag deed ik dat even niet en wat bleek? Als ik enkele meters verder was hoorde ik een auto afkomen en dat was hij. Dacht.. hmmm... heel toevallig dat ik net nu mijn honden niet heb aangelijnd want had ik dat wel gedaan dan hadden we elkaar wel "beter" gezien of misschien zelfs iets verteld zoals "hallo" bijvoorbeeld XD. Maar nu dus niet! Ah neen! Het universum zorgde er anders voor. We mogen elkaar wel fysiek zijn maar er mag nog geen gesprek plaatsvinden in deze fysiek wereld. Waarom? Geen idee maar ik maak er mij zeker niet druk om.
Doen die triggers iets met me? Ja, uiteraard triggert me dat. Het is en blijft mijn Tweelingziel maar ik laat die triggers niet overheersen. Vind ik het misschien ergens jammer? Misschien wel maar langs de andere kant heb ik wel zoiets van, ach misschien beter zo. Ik heb geen zin om weer in diezelfde spiraal te vallen. Daarvoor ben ik zelf teveel bezig met mijn eigen pad en zo moet het ook. Moeten? Niets moet natuurlijk maar dat is toch de bedoeling ;-) Maar toch blijf ik het speciaal vinden als zo'n zaken op je pad komen en hoe mooi alles met elkaar verbonden is.
Reactie plaatsen
Reacties