Ons onderbewustzijn is een speciale tool die jou in staat stelt om dingen aan te voelen, weten welke weg je mag bewandelen, goed of fout maakt niet uit want je wordt gewoon die richting uitgestuurd om bepaalde zaken te leren voor jezelf, daar waar je ziel voor gekozen heeft.
Soms is het fijn hoe de universele kracht werkt en hoe alles feilloos in elkaar valt.
Een paar weken terug had ik met een collega over het feit dat ik altijd het gevoel heb tegen mezelf, mijn spiritueel pad etc te vechten. Ik deed zo mijn best maar ik zie geen vruchten van het harde werk. Hierdoor belandt je in een vicieuze cirkel en herhaal je keer op keer je patroon tot je ervan leert.
Ik ging bij haar enkele sessies doen en leer hiermee thuis voor mezelf ook te werken wat mezelf innerlijke rust en kracht geeft en zeer dankbaar voor ben.
Het ging vorige maand beter en ik liet meer het gevecht los, de innerlijke strijd met mezelf en dat was zichtbaar in mijn praktijk. Echter voelde ik dat het de voorbije week weer aan het mindere was. Mijn vertrouwen was weg, de angst kwam terug. Logisch want het zijn de wintermaanden en dat zijn voor extra dure maanden met de paarden die weer op stal gaan. Dus dat wakkert het onbewust weer aan.
Dus...
Zondag stond ik om 6u op, het was de tweedaagse beurs te Antwerpen. En om de ene of andere reden, al heb ik dat nog wel gehad, maar je voelt wanneer het je innerlijke kompas is dat je iets vertelt of wanneer het effectief je gedachten zijn. Kreeg ik het inzicht: Als ik zo elke dag weer zou moeten opstaan om voor een baas te gaan werken,... ik zou het gewoon niet kunnen. en dan te zeggen dat ik jaren aan een stuk om 5u opstond Met veel plezier zelfs!
Met die energie ging ik werken, allee ging ik naar de beurs toch. Ik kwam een andere collega tegen waarvan ik een steen heb gekregen die zij op haar beurt had gekregen. Haar deel met de steen was opgelost, ze had zichzelf vrij gemaakt. Hij mocht nu naar mij komen en ik begon hierover te praten en van het ene kwam het andere.
Ik gaf de ingeving van die ochtend mee in het gesprek. Ze zei me iets en het lichtging letterlijk aan...
Ze zij tegen mij: In je vorige deel van je leven stroomde het geld, maar was je niet gelukkig. Nu stroomt het geld niet of minder maar ben je gelukkig. Ergens in beide delen van je leven was er geen stroming aan "iets".
Dat ik dat zelf nooit begrepen had! Het gevecht kwam in me los. Ik voelde die strijd, die angst, het borrelde en ik werd moe. Het proces is dankzij wolf in werking getreden. Dat was het al een tijdje geleden maar dit is het laatste stukje. Nu gaan de puzzelstukjes in elkaar vallen. Terwijl ik dit schrijf valt er nog een stukje...
Na de beurs op de terugweg naar huis en gisterenochtend op de weg naar de beurs kwamen de inzichten binnen. Wat hadden de twee fases in mijn leven gemeen?
HET INNERLIJK GEVECHT
Voor ik het spirituele pad opging, en dus de ingeving die ik net doorkreeg, ondernam ik dingen en liep dat wel vrij goed. Sommige dingen minder dan anderen maar ik deed gewoon zonder nadenken. Er was geen gevecht dus het stroomde meestel wel goed.
Ik nam het spirituele pad voor waar en ook mijn praktijk stroomde goed voor een halftijdse job. Ik mocht zeker niet klagen. Maar...
Ik herinner me nog goed! Rond oktober 2020 begon het spirituele pad het innerlijke gevecht naar boven te brengen. Ik veranderde, ik wilde iets anders in mijn leven. Ik kon moeilijker en moeilijker aarden in het aardse stuk met als resultaat dat het gevecht begon met mezelf en de zelfacceptatie hiervan. Resultaat? Wel,... de aanvragen stopten en het stroomde niet meer. Maar ik begreep het niet waar het aan lag.
Door dit gevecht en alles er rondom ben ik in een burn-out beland, nog meer en langer vechten tegen jezelf. Waar was ik naar toe? Waar was Jessica? 3 jaar lang tegen een burn-out gevecht, niet willen toegeven dat het allemaal TE was en dat ik teveel deed en het gewoon niet meer ging. Tot ik er wel moest aan toegeven. Maar hiermee was de strijd nog niet gestreden, ik zat er middenin.
Ik nam na 11 jaar ontslag, ik ging 2 maanden reizen en ik dacht wel dat alles weer ok zou zijn nadien maar het gevecht was er nog steeds, tot op de dag van vandaag eigenlijk.
In feite is het zo dat wanneer ik in mijn aardse wereld naar mijn spiritueel pad trok ik de strijd voelde met de niet ontwaakte mensen, de strijd van een rustiger leven te willen, de strijd om mijn ziel te willen volgen maar niet kunnen. Nu ik ergens gekozen heb, althans in mijn buitenwereld, voor een spiritueel pad en werk, is de strijd er nu met het ego die terug wil naar dat oude leven, het leven waar zekerheid is.
Ik sta dus als het ware tussen twee werelden in en het gevecht tussen ego en ziel blijft maar doorgaan en doorgaan.
Het is niet voor niets dat ik die ingeving kreeg. Een ander collega zei me: Ze willen dat je een keuze maakt. Inderdaad, wolf is op mijn pad en de tijd is nu om de keuze te maken. Te beslissen, wat wil je nu?
Een pad van onzekerheid maar het pad dat je vrijheid geeft? Het pad waarmee je mag doen wat je wil voor jezelf? Waar je voor gekozen hebt om te doen hier op deze aarde? Het pad waar je één bent met jezelf, het pad van verlichting, het pad van... ach ik kan blijven doorgaan want als ik dat visualiseer voel ik me gelukkig. Het pad waar ik mijn eigen baas ben, belslis hoe ik werk, waar ik werk en wanneer ik werk. Het pad van mijn zielsmissie want uiteraard is het ook om de mensen te helpen maar het is in eerste instantie het pad waar ik voor mezelf wil staan, niet voor een ander maar voor mezelf.
Of wil jet het pad van zekerheid? Het pad waar ik, als ik me dat visualiseer, achter een bureau zit en voor een pc, waar ik me letterlijk gevangen voel. Een 9 to 5 job zoals zoveel mensen doen, die meer op hun werk zijn als thuis. Een job waarin je moet gehoorzamen, een job waarin je geen vrijheid hebt of enkel de vrijheid die binnen het kader past en als gewone werknemer is dat meestal niet veel. Waarin je eigenlijk als het ware een marionette bent van de maatschappij en je werkgever, althans zo voelt dat toch. Een pad waarin ik mezelf ongelukkig zou voelen en heel snel weer in een burn-out zou belanden. Ik zie mezelf niet meer 5 dagen in de week opstaan om te gaan werken en alles wat het huishouden etc betreft vlug vlug te doen.
Beide levens geven uiteraard ook stress mee maar op een andere manier en als ik invoel kies ik weliswaar voor het eerste stukje stress. Stress maar toch jezelf vrij voelen, gezonde stress die je doet leven, die je doet ijveren naar meer en meer jezelf te ontplooien en groeien. Niet de stress die je naar beneden duwt en haalt.
Het is tijd om het innerlijke gevecht ten einde te laten komen en mijn mannelijke kant te sussen en te zeggen: Het is ok, laat de strijd maar los en vertrouw op je innerlijke leiding, je vrouwelijke leiding als het ware. Vertrouw dat ook zij weet wat goed en werk samen. De mannelijke energie heeft al zoveel jaren zijn intrede in mijn leven gedaan waardoor het moeilijk is om die meer naar de achtergrond te verplaatsen. Maar ik ben daar wel stilaan mee bezig, stap per stap.
Vandaag voelde ik me gelukkig, ik hou dit beeld vast. Gewoon rustig opgestaan, Jennifer was bij haar papa dus naar school gaan was niet nodig, mijn huishouden gedaan, facturen betaald, opstelling gemaakt van de beursweekend en zo naar de bank samen met de honden te voet (2u wandelen),.... dan eten gemaakt en klaar is kees. fijn toch zo?
Ik vraag niet om hier veel geld mee te verdienen maar gewoon dat ik mijn leven kan leiden dat ik wil, mezelf kan voorzien en al wat nodig is voor mijn huisje, mijn dochter en dieren. Maar stap per stap komt dit in orde, dat zie ik nu stilletjes aan wel maar de tijd om nu echt mezelf te zijn en ervoor durven uit te komen is nu echt wel nodig. Niet meer de speelbal zijn van mijn ego & ziel of van mensen die met hun oordeel klaarstaan. Waar een wil is, is een weg en die is mijn weg! En om even in ego te zitten: Dat zal ik bewijzen ook!
I do not settle for less just because it is easier to have
Reactie plaatsen
Reacties