Heb jij het moeilijk met delen van jezelf toe te laten? Toe te laten dat het even niet gaat, dat je gelukkig MAG zijn terwijl anderen misschien op dat moment even minder gelukkig zijn? Dingen die je in het verleden hebt gedaan en je niet trots op bent? Het is allemaal heel moeilijk en vooral voor mensen die heel moeilijk gevoelens kunnen uiten. Wat moeten we met die gevoelens? ze brengen zoveel naar boven... dingen die soms heel diep zitten en waar we zelfs geen weet meer van hebben.
We zijn te streng ook voor onszelf, we gunnen onszelf geen tijd en denken meteen "ik kan dit niet" of "ik ben niet slim genoeg"... We halen onszelf hier ook naar beneden hierdoor, je tast je eigenwaarde steeds weer aan. Wat je aan je geest verteldt, zal je geest op de lange duur ook gaan geloven. Soms willen we ook gewoon iets niet doorvoelen want het brengt vanalles met zich mee en dat stukje deed pijn en gaat me opnieuw pijn doen. Dus we duwen we het maar weg.
Het voorbeeld van onze gedachten... We denken aan iets en er komt vanalles door ons heen, ons hoofd draait op volle toeren. Ergens vinden we dat niet leuk en dan gaan we ons ergeren. Laat het gewoon toe, laat het er zijn en probeer de gedachten en gevoelens niet te onderdrukken. Maar voel en luister wat ze net willen vertellen. Je zal jezelf erdoor wel beter gaan begrijpen. Leg geen druk op jezelf, er is al druk genoeg vanuit onze omgeving waar we niet altijd iets aan kunnen doen.
Voel de verbinding met jezelf op dat moment, ook al is het misschien een minder leuk moment. Het mag er zijn voor een reden. Hoe meer jij verbonden bent hoe meer je zal voelen door heen je lichaam, je gedachten, emoties, gevoelens,... Laat alles een uitnodiging zijn op zich en van daaruit kan je gaan bouwen. Het betekent niet dat je alles als uitnodiging dient aan te nemen natuurlijk. Want dat brengt dan op de lange duur chaos mee :-p. Maar voel je bvb een gevoel in je been, je arm, ga dan met je gedachten naar dat deel van je lichaam. Wat vertelt het je? Welke pijn, emotie zit daar nog vast en mag aangekeken worden.
Bouwen met verbinding is een stabiele basis leggen voor de toekomst die jij nog niet weet. Wanneer er geen verbinding is of ruime voor dan zal alles vroeg of laat ook instorten zodat je opnieuw kan beginnen. Dat is hetgeen wat we ook vertellen met de lessen van het universum die steeds weerkeer, het bekende patroon, vicieuze cirkel. Als jij steeds bouwt zonder verbinding leer jij niet uit je lessen waardoor de toren (tarotkaart) in zal storten en je WEER opnieuw mag beginnen. Ergens wel fijn want je krijgt dan een soort van herkansing. Een bouwproces is een groeiproces over jezelf. je leert jezelf beter kennen, je leert je grenzen kennen en uit bepaalde grenzen te stappen want dat is ook nodig, durven vertrouwen en in overgave gaan in niet weten wat komen zal.
Het is belangrijk te luisteren naar je ziel. Wat wil deze je vertellen? Wat is de ideale wereld van daaruit bekeken? Creër jouw eigen ideale wereld door elke dag met een mooie intentie te starten. Dat kan vanalles zijn... Momenteel ben ik al 3 dagen op rij weer bezig met teksten te schrijven in de ochtend. Dat is mijn intentie. Ik hou van schrijven, vertellen etc. al is het soms moeilijk om mijn binnenwereld te vertalen in woorden.
Hoe meer je leeft vanuit je ziel, hoe makkelijk je loslaat en je in overgave zal gaan. Weten in het niet-weten dat het in orde of niet in orde komt maar het wel een plek geeft, ongeacht wat. Bekijk voor jezelf waar je in wilt groeien? Wat wil je veranderen en leg je focus, je intentie daarop. Weet dat je jezelf niet kan helen, jouw trauma's niet kan helen als je ze continu wegdrukt. Je kan ze enkel helen door ernaar te gaan kijken en ze te doorvoelen. Zoals ik steeds zeg... het verleden is geschreven, dat kan je niet veranderen maar je kan je toekomst wel herschrijven zodat het verleden zich niet herhaald.
Reactie plaatsen
Reacties