The connection form soul to soul... The connection we are all looking for, the one in which we find ourselves in the eyes of the other...

Liefde, het mooiste wat er bestaat maar ook het pijnlijkste. Liefde maakt van ons een ander mens, we fleuren op, we zien alles door een roze bril maar de keerzijde van liefde is de hechting die we hiermee aangaan naar de ander. Door liefde raken we verslaafd aan de ander persoon en zonder die persoon kunnen we niet meer leven, onze wereld zou als het ware instorten. Waarom? Omdat we afhankelijk geworden zijn van de liefde van hem of haar. We kunnen niet zonder deze liefde functioneren waardoor, als er een einde aan komt, je in een diep dal terecht kan komen. Liefdesverdriet, de keerzijde van liefde. Het is daarom steeds belangrijk wanneer je iemand graag ziet je niet afhankelijk wordt van zijn haar liefde. Leer te functioneren ook zonder deze liefde. We hebben als mens geen binding nodig maar VERbinding. Het is de verbinding die ons onafhankelijk maakt van anderen daar waar binding zorgt voor de afhankelijkheid. Leer de verbinding met jezelf aan te gaan om nadien de verbinding met anderen te delen. Naast de afhankelijkheid in liefde hebben we ook mensen die liefde voelen voor iemand maar deze ten alle tijden ontkennen met alle mogelijke valkuilen.

Het tegenkomen an je tweelingziel zet je op een roze wolk. Je komt de partner tegen waar je al zo lang naar op zoek bent en plots gaan alle emoties in jezelf een eigen leven gaan leiden en gaan zelfs jouw acties en gedachten overnemen. Ok, ok, als je verliefd bent is dat meestal wel zo ;-) maar toch,... Het probleem is dat vele mensen door een roze bril heen kijken als ze iemand tegenkomen waar ze zo graag hun leven mee willen delen. Mensen kunnen enkel nog maar gelukkig zijn als ze "samen" zijn want alleen? Neen, dan kan je niet gelukkig zijn. 

Tijdens de reis in ons tweelingzielenproces weerspiegelen we regelmatig onze emoties op onze wederhelft. Ja, ook jij en ook al denk je van niet. Wees eerlijk naar jezelf toe, we doen het allemaal want op een gegeven moment zijn we boos omdat onze wederhelft niet meegroeit of niet doet wat we van hem of haar verlangen. Maar ben je niet eerder boos op jezelf? Boos omdat je het gedrag van je wederhelft steeds toelaat? Denk daar eens goed over na. Wanneer een gedrag plaatsvind is daar altijd een reden voor en die reden daar ben jij het antwoord op. Neen, ik zeg niet dat het goed is wat je wederhelft doet maar het wordt onbewust wel gevoed uit jouw angst, uit jouw ego. Angst dat hij of zij je verlaat en nooit meer weerkomt, het ego dat vertelt dat zijn of haar liefde niet echt is, hij weerkaatst enkel wat jouw ego je doet geloven en dat is via versa.